ብሰሓቕን ብሓጎስን ዝመልኣ ርሕስቲ መዓልቲ ይግበረልና፣

 

ሰንበት መዓልቲ ዕረፍቲን ምሕዳስን እያ። ንኩሉ ኣብ ህይወትና ዘሎ በረኸት እነመስግነሉን መዓልቲ ውን እያ። ብህይወትናን ብጽቡቕን ምህላውና ክሳብ ክንደይ ዕድለኛታት ምዃንና ኩሉ ግዜ ኢና ንርስዖ። መብዛሕትኡ ግዜ ነቲ ንህይወትና ኣዝዩ ፍሉይ ዝገብሮ ንኣሽቱ ነገራት፡ ከም ፈቃር ስድራቤት፡ ጽቡቕ ጥዕናን መጽለሊ ምርካብናን ከም ንቡር ኢና እንወስዶ። ኣብዛ ዕለት እዚኣ ግን በብሓደ እንዳ ጸብጸብና ስለ ኩሉ ዘሎና በረኸት ነመስግን።

ኣብዛ መዓልቲ ኢና ንዝመጽእ ሰሙን ብኣወንታዊ ኣተሓሳስባ እንዳሎ። ነቲ ዝተማሃርናዮ ትምህርቲ፡ ዝፈጸምናዮ ጌጋ፡ ዓወታትና እውን ምምስጋን ኣይንረስዕ። ኩሉ ተመክሮ ጽቡቕ ይኹን ሕማቕ፡ ነዚ ሎሚ ዘለናዮ ሰብ ቀሪጹና`ዩ። ብዘይ ቅድመ ኩነት ዘፍቅሩናን ዝድግፉናን ሰባት፡ ኣብ መንገድና ንዝመጹና ዕድላት፡ ከምኡ’ውን ዘበራትዑሩና ብድሆታት ነመስግን።

እምበኣር ኣብዛ ርሕስቲን ዝተባረኸትን ሰንበት በረኸትና ቆጺርና ኣብ ሕይወትና ንዘሎ ኩሉ ነገር ነመስግን !