ትማሊ ደብዛዝ ስእሊ፣ ጽባሕ ኣብ ሰማይ ዘሎ ደበና፣ ሎሚ ክውንነት

ኣብ ሕሉፍ ምንባርን ብዛዕባ መጻኢ ብዙሕ ምጭናቕን ንሓጎስና ይሰርቆ እዩ። ሕሉፍ ዝደበዘዘ ስእሊ እዩ፣ ክንመሃረሉ እንኽእል ግን ከኣ ዘይንቅይሮ ዝኽሪ እዩ። መጻኢ ብተኽእሎታት ዝተቐብአ ግን ከኣ ኣብ መወዳእታ ርግጸኛ ዘይኮነ ባዶ ሸራ እዩ። ሓቀኛ ፍጻሜ ነቲ ዝሓለፈ ዳግማይ ኣብ ምንባር ወይ ንመጻኢ ኣብ ምግማት ዘይኮነስ፡ ነቲ ህሉው ኣብ ምቕባል እዩ ዝምርኮስ።

ነፍሲ ወከፍ ምብራቕ ጸሓይ ሓድሽ ጅማሮ እዩ። ሓዳስ ኣወል ቡን፣ ናይ ወጋሕታ ጩራ ጸሓይ፣ ህይወትካ ናይ በሓቂ ኣብዚ ህሞት ክትነብር ፍቐደላ። ኣዕሚቕካ ኣስተንፍስ፡ ኣብ ትሕቲ እግርኻ ዘሎ መሬት ኣስተማቕሮ፡ ከባቢኻ ተዓዘብ። ሕጂ ህያብ እያ ! እታ እንኮ ናይ ሓቂ ኣገዳሲትን ወሳኒትን ዝኾነት ህሞት ከኣ እያ።